1
Εκτός του ότι η ζωή δεν αλλάζει από μόνη της, δεν προχωράει κιόλας. Αναρωτήσου αν οι πεθαμένοι καλύπτουν με τα χνώτα τους τη στρατόσφαιρα του λογισμού σου: πάμε να κυνηγήσουμε τα απύθμενα μακρόσυρτα βράγχια του Αποσπερίτη. Μετά τις σταλαγματιές των απροσδιόριστων μεταβολών, εφάπτεται η υποτείνουσα των Πληβείων – νιώσε την τελειοποίηση στη βελόνα της πυξίδας καθώς αυτή συναντά το περίβλημα των αγνοουμένων.
2
Όταν στο ασπράδι του ματιού λιώσει το ασπράδι του αυγού η σύμπλεξη της σκουριάς του ανέμου με την κερδοφορία του ποτέ, θα γίνει πραγματικότητα. Με φαεινή αποτελεσματικότητα, με τρανταχτή μοιρολατρία, πέντε σαρκοβόρα φυτά δηλώνουν χορτοφάγοι. Τι κρέμεται στα τοιχώματα της μνήμης μου; Ποιο κάδρο μοβ φαντασμάτων καθρεπτίζει τη στιγμή που έχασα για πάντα; Το ασπράδι του αυγού βράζει μέσα στο ασπράδι του ροφού. 1924 λόγοι για να διατρυπήσεις το υπερεγώ – 2025 λόγοι να εκτοξεύσεις το εγώ (περικοκλάδες και ζωύφια γυμνά ερωτοτροπούν πάνω στης άνοιξης τη σιλουέτα).
3
Ο Ερμαφρόδιτος περπατά χέρι-χέρι με τον Ανδρόγυνο. Πάνω σε πεζοδρόμια από κοφτερές λεπίδες κάνουν έρωτα – κόβουν ο ένας τ’ άκρα του άλλου. Κύμβαλα χτυπούν (τα σαλιγκάρια με τα πόδια αλόγων – σαλιώνουν το φθινόπωρο) και καθώς ακούγονται οι ήχοι από τις καρδιές τους, αναπτερώνεται μια βροχή από φύκια. Ο Ερμαφρόδιτος και ο Ανδρόγυνος παντρεύονται μέσα στα πουρνάρια. Πότε έρχονται οι γύπες με τους σιαγώνες από γκρίζα άμμο για να κατασπαράξουν την απόγνωση του νόστου; Τα κλουβιά που σέρνονται στα φουστάνια της ομίχλης αφήνουν το σπέρμα τους πάνω στους αστραγάλους του δρυοκολάπτη. Πέτρα πάνω στην πέτρα, καπνός μέσα στον καπνό: αύριο η μέρα της μαρμότας θα γίνει μέρα από γρανίτη.
4
Και ο θάνατος είναι πάντα ένα μαύρο κερί κατασκευασμένο από φελιζόλ. Η φλόγα του – μία ανάσα από σμήνη κουνουπιών. Τι θέλει από τα παιδιά με τα κουρέλια; Τι ζητά από τα κουφάρια των αγαλμάτων; Ω θάνατε εσύ – προμήνυμα της σήψης που διαχέεσαι στον ιδρώτα του Όλου – νιώσε την ελπίδα που χτυπά στου χταποδιού τα μηλίγγια. Αντίλαλοι χωρίς σάρκα κουλουριάζονται γύρω από της καρδιάς μου τις τροχαλίες: μάζα μέσα στη μάζα, οχλοβοή ασάλευτων ρυθμών κι ένα βιολί να ουρλιάζει τον θρήνο του λύκου.
*Echoes Sine Carne: Αντίλαλοι Χωρίς Σάρκα
φωτο: Leonor Fini The Alcove: An Interior with Three Women
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου