Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

ΕΝΑ ΜΟΥΝΙ ΚΛΑΜΕΝΟ

Ενα μουνι κλαμενο που τοσο θε να γαμηθει
Σ‘ οποιον πουτσο τυχει δωσμενο τριχα να κατσαρωθει.
Τρεχει δωθε τρεχει κειθε κλαιει με χυσια φαρμακωμενα
Κροταλιας που ξερει μπανιο επιπλεει μες σε σκατα δακρυσμενα.
Ρουφαει καπνους απο εξατμισεις χεζει συκα με πολλες στυσεις
Σε τουαλετες δημοσιες αν την ζητησεις χυσε μεσα της χυσε και να ζησεις.

-Θ.Δ.Τυπαλδος-

φωτο: Yuta Onoda, Orgasm

ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

                                                Στον Λουις Αραγκον

Αντρε Μπρετον (αποδοση:Θ.Δ.Τυπαλδος)

"Λιγο πριν τα μεσανυχτα κατω στις αποβαθρες.
Αν καποια γυναικα σε πλησιασει σημασια μη δωσεις καμια.

Ειναι η κυανη.
Να φοβασαι δε πρεπει δε πρεπει την κυανη.
Θα ειναι ενα μεγαλο χρυσοξανθο ανθοδοχειο σ‘ ενα δεντρο.
Το καμπαναριο μιας κωμοπολης με χρωματα αναμειχτα
Θα ‘ναι για σε ξεκουρασης σημειο.
Παρε τον χρονο σου θυμησου.
Ο καστανος πιδακας εξαπολυει βολες απο φτερη στον ουρανο χαιρετιζωντας σε."

Το γραμμα επισφραγηστηκε με τις τρεις κοχες ενος ψαριου
Εγινε τωρα το περασμα δια μεσω του φωτος των προαστιων
Σαν ενα ζωο απ‘ τον θηριοδαμαστη του σημαδεμενο.

Ολα ιδια ειναι,
η ομορφη γυναικα, το θυμα,
ο μονος γνωστος στην γειτονια σα την μικρη πυραμιδα ρισεντα
αποκολλωντας μοναχα γι‘ αυτην
ενα συννεφο ιδιο με οικτου σακουλακι.

Αργοτερα η λευκη κληματαρια
Που συνηθως διατηρει το νοικοκυριο καθως και τ‘ αλλα
χαμαλικια
Παει τωρα πιο χαλαρα απο καθε αλλη φορα
Το παιδι με το θαλασσινο κοχυλι,
αυτο που υποτηθετε πως ειναι…
Μα σςς.

φωτο: Man Ray, (untitled), 1936

Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014

Αιθερας

Εμμυ Χαιννιγκς
(αποδοση:Θ.Δ.Τυπαλδος)

Η βροχη τα παραθυρα χτυπα.
Ενα λουλουδι κοκκινο φεγγοβολα.
Κρυος αερας μου χτυπα το κορμι.
Ειμαι ξυπνια η μηπως ειμαι νεκρη;

Ενας κοσμος ξαπλωνει πολυ, πολυ μακρια.

Ενα ρολοι τεσσερις φορες χτυπα
Και δεν εχω ιδεα τι ωρα ειναι πια.

Καθως εχω πεσει μες στη δικη σου αγκαλια…

Βολτ (Βολτ)

Τρισταν Τζαρα
(αποδοση:Θ.Δ.Τυπαλος)

Οι πυργοι ηταν κεκλιμενοι οι ουρανοι λοξοι
Τ‘ αυτοκινητα φθινωντα στων δρομων το κενο
Τα πλασματα κατα μηκος των γραμμων της υπαιθρου
Κλαδια καλυπτοντουσαν με φιλοξενες αρετες
Με φυλλα σε σχημα πουλιων πανω στα στεματα τους
Περπατας μα καποιος αλλος περπατει στα βηματα σου
Αποσταξη στο πεισμα της δια μεσου θραυσματων μνημης και μαθηματικων
Περιβλυμα απο εναν χιτωνα σχεδον βωβου οι σβωλιασμενοι με αιμα ηχοι των μητροπολεων

Η εξημμενη πολη πυκνη αμφοτερη με περηφανους κλαυθμους και φωτα
Υπερχειληζει η κατσαρολα των βλεφαρων της
Δακρυα ρεουν μακρια σε ρευματα τρισαθλιων πλυθησμων
Πανω σε στειρο πονο πλησιον της λειας σαρκος η λαβα
Απο σκιερα βουνα οι αποκαλυπτικοι πειρασμοι
Χαμενοι μεσα σε τοπιο μιας μνημης κι ενος σκοτεινιασμενου ροδου
Περιπλανιεμαι στους στενους δρομους ολογυρα σου
Καθως κι εσυ περιπλανιεσαι σε διαφορετικους ευρυτερους δρομους
Γυρω απο κατι αλλο

φωτο: Robert Delaunay, Retrato de Tristan Tzara, 1923