Πέμπτη 14 Απριλίου 2016

ΠΕΡΙ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ

Βρίσκομαι πλέον σε τέλμα.
Αμφισβητώ τα πάντα, όλα όσα βλέπω κι όλα όσα δεν βλέπω.
Δεν είναι απλά και μόνο μια στάση αντίδρασης ή στάση ζωής αυτό το στάδιο αμφισβήτησης αυτό που έχω περιέλθει, είναι αποτέλεσμα βιώματος το οποίο την κάθε μέρα που περνά, ολοένα και μεγαλώνει και συμπαρασύρει στα βρώμικα νερά του, κάθε θετικό συναίσθημα που θα μπορούσε να γεννηθεί μέσα μου, -για να το θέσω πιο σωστά, κάθε θετικό συναίσθημα πεθαίνει πριν καν γεννηθεί.
Δεν μπορώ να δείξω πια καμιά κατανόηση, καμιά ανοχή στους γύρω μου -ούτε και σε μένα- για τις όποιες δυσκολίες βρίσκουν μπροστά τους λόγω της όποιας κρίσης οικονομικής ή οποιασδήποτε άλλης κρίσης που μπορεί να υπάρχει ή και να υπάρξει. Θεωρώ τον καθένα συνυπεύθηνο για την πραγματικότητα που του προσφέρεται. Ο καθένας μας έχει σμιλέψει κι από ένα της κομμάτι και παίρνει από αυτή το μερίδιο που του αναλογεί. Από την άλλη, πλέον αμφισβητώ και όσους δηλώνουν με μεγαλοστομίες πως έχουν την λύση για το όποιο πρόβλημα. Κάνουν με υπέροχα λόγια το αδιέξοδο λεωφόρο διπλής κατευθήνσεως κι εσύ, -ανήμπορος- δεν μπορείς να επιλέξεις σε πια λωρίδα να οδηγήσεις το κατεστραμένο αμάξι που έχεις για σώμα. Κάποιες φορές το αμάξι αυτό έχει πολύ καλές προδιαγραφές, αυτό είναι σίγουρο, μα τότε εύκολα το καταστρέφεις στους κακοτράχηλους δρόμους που αποφάσισες να το οδηγήσεις. Αμφισβητώ την ικανότητα και το ένστικτο οδηγησης που διαθέτεις τυφλέ οδηγέ.
Αμφισβητώ τα ευχολόγια αλλά και τις υποσχέσεις για μια καλύτερη ζωή μετά τον θάνατό σου (αυτό πάντα το αμφισβητούσα). Χαμένοι στην βεβαιότητα, σπαταλάμε τον υπερούσιο μας για την αβεβαιότητα και αυτό το ονομάζουμε "αγιότητα". Μέσα σε ένα κοπάδι λύκων, αν είσαι το αρνί, είσαι και το δείπνο τους.
Αμφισβητώ την ποίηση που χωρισμένη σε φατρείες, αναγκασμένη σε μια αρχαϊκής μορφής "omerta", βραβεύει τους καλοθελητές και αυτόβουλους σκλάβους της σε αίθουσες εκδηλώσεων και έπειτα, ο ένας σκλάβος χαϊδεύεται με τον πιο ξεδιάντροπο τρόπο με τον άλλο σκλάβο και όλοι μαζί, αναμένουν το υπέρτατο χάδι του πιο αμαθή αναγνώστη για να εκσπερματώσουν οδύνες φιλτραρισμένες με όμορφες λέξεις που έχουν κλέψει από το μεγάλο λεξικό της μαμάς και με σημειολογίες που παραπέμπουν στις βαθιές γνώσεις τους περί Καβάφη ή στις συμβουλές -οδηγίες χρήσεως- για το πως θα γίνεις σωστό και χρήσιμο υποκατάστατο ανθρώπου της Αλκυόνης Παπαδάκη.
Αμφισβητώ της ανιδιοτέλεια του θεού έρωτα. Ζητάμε ο άλλος να γίνει εγώ αδιαφορόντας πλήρως για το εσύ. Το εγώ είναι κάτι το υπέρτατο όταν σέβεται το εσύ, παραπέρα ουδεμία κουβέντα δεν δέχομαι.
Αμφισβητώ ολόκληρο το πλαίσιο που περιορίζει την ζωή. Τα πλαίσια ΔΕΝ είναι ελευθερία.
Μετά από όλα αυτά, το ερώτημα που γεννάται είναι το εξής:

ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ;

Θα μπορούσε και να ήταν μια κάποια λύση αν κι εφόσον μπορούσα να απαντήσω στο μεγάλο ερώτημα: Έχω ζήσει κι αν όχι, ποιός θα βρίσκεται αντ‘ εμού πάνω στο ικρίωμα;
Αμφισβητώ ακόμα και αυτόν τον θάνατο που με πομπώδη τρόπο κάνει την εμφάνιση του πάνω σε εξαθλιωμένα κορμιά και ως λυτρωτής κραυγάζει την πραμάτεια του στις αγορές του κόσμου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου