Και να που για μια φορά ακόμη έχουμε Ρεούση σε έντυπη μορφή, και να που μια φορά ακόμη ο Ρεούσης έκανε την ανατροπή όσον αφορά την υφολογία των ποιημάτων: 1 ποίημα, 12 ώρες, 3 φωνές!
Όσοι ξέρουν τον Ρεούση, ξέρουν πως πρόκειται να διαβάσουν ποιήματα-παγίδες τετριμμένων στίχων, ούτε πλαστικοποιημένες συναισθηματικές εξάρσεις, μα θα ανακαλύψουν μια φορά ακόμη, τι σημαίνει ο όρος "απασφαλισμένη χειροβομβίδα" με τη μορφή στιχομυθίας.
Και πάλι οι λέξεις του Ρεούση, είναι τόσο εύστοχες και διαλεγμένες-τοποθετημένες στη σωστή φορά και διάταξη που μοιάζουν σαν στρατιώτες έτοιμοι να πέσουν στη φωτιά της μάχης-έτοιμοι για ζωή ή για θάνατο. Παρότι υπερρεαλιστής, ο ποιητής, έχει μια στρατιωτική πειθαρχία όσον αφορά τη σωστή επιλογή των λέξεων και τη μορφολογία που αυτές θα συνθέσουν μεταξύ τους. Σαν στρατηγός που ετοιμάζει τους στρατιώτες του για την τελική μάχη στέκει ο ποιητής, τη μάχη που θα καθορίσει την έκβαση του πολέμου, αυτού του πολέμου που τέλος δεν γνωρίζει.
Μετά τον πόλεμο, ένας άλλος πόλεμος αρχίζει στην ποίηση του Ρεούση, ο πόλεμος του "ίμερου". Ο "ίμερος" κι ό,τι αυτός κρύβει στον συμβολισμό του, είναι η μεγαλοϊδεατή αξία που πάντα προσδιορίζει τον Ρεούση και τη γραφή του, κι εδώ, στα "Σμπαράλια", είναι αυτό πλέον καταφανέστατο. Στη τροχιά που ο καθένας μας κάνει γύρω από τον άξονα της Γης, παίρνει μαζί του αυτό που τον χαρακτηρίζει-στη δική του τροχιά ο Ρεούσης, παίρνει από το χέρι τον "ίμερο" και τα κάνει όλα "Σμπαράλια". Δίχως να ελπίζει σε τίποτα, χαρίζει ελπίδα στο απέλπιδο. /Θ.Δ.Τυπάλδος
Και πάλι οι λέξεις του Ρεούση, είναι τόσο εύστοχες και διαλεγμένες-τοποθετημένες στη σωστή φορά και διάταξη που μοιάζουν σαν στρατιώτες έτοιμοι να πέσουν στη φωτιά της μάχης-έτοιμοι για ζωή ή για θάνατο. Παρότι υπερρεαλιστής, ο ποιητής, έχει μια στρατιωτική πειθαρχία όσον αφορά τη σωστή επιλογή των λέξεων και τη μορφολογία που αυτές θα συνθέσουν μεταξύ τους. Σαν στρατηγός που ετοιμάζει τους στρατιώτες του για την τελική μάχη στέκει ο ποιητής, τη μάχη που θα καθορίσει την έκβαση του πολέμου, αυτού του πολέμου που τέλος δεν γνωρίζει.
Μετά τον πόλεμο, ένας άλλος πόλεμος αρχίζει στην ποίηση του Ρεούση, ο πόλεμος του "ίμερου". Ο "ίμερος" κι ό,τι αυτός κρύβει στον συμβολισμό του, είναι η μεγαλοϊδεατή αξία που πάντα προσδιορίζει τον Ρεούση και τη γραφή του, κι εδώ, στα "Σμπαράλια", είναι αυτό πλέον καταφανέστατο. Στη τροχιά που ο καθένας μας κάνει γύρω από τον άξονα της Γης, παίρνει μαζί του αυτό που τον χαρακτηρίζει-στη δική του τροχιά ο Ρεούσης, παίρνει από το χέρι τον "ίμερο" και τα κάνει όλα "Σμπαράλια". Δίχως να ελπίζει σε τίποτα, χαρίζει ελπίδα στο απέλπιδο. /Θ.Δ.Τυπάλδος
όπως ελάχιστα
κοιμότανε
κι ανήσυχος ο
Ύπνος
συναντούσε πάντοτε
τον αδερφό του
Θάνατο
σιωπηλοί φουρμένοντας
σε υγρασμένα μάτια
το δίπολο ξύπνημα
της ερημιάς
κοιμότανε
κι ανήσυχος ο
Ύπνος
συναντούσε πάντοτε
τον αδερφό του
Θάνατο
σιωπηλοί φουρμένοντας
σε υγρασμένα μάτια
το δίπολο ξύπνημα
της ερημιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου