στην Δ.
Σπασμωδική ομορφιά
Σπειροειδή μοτίβα
Η γυναίκα πάνω στην καρέκλα της ρεμβάζει
Όχι! Στην πραγματικότητα δεν ρεμβάζει
Οι σκέψεις της τής εξαλείφουν τη μορφή
Καθώς ο κισσός στο αρχαίο δοχείο
Ολοένα αναπτύσσεται
Στο κάθε στέγνωμα του εξωγενούς παράγοντα
Στο κάθε βήμα του απείρου
Ο ήλιος στο μελανό χρώμα καμουφλάρεται
Την ίδια στιγμή που στον ουρανό μεταγγίζει
το δικό του
Φωτιά καίει τα σύννεφα
Φλέγεται ο αέρας
Τ’ αστέρια ανατινάζονται
Καρατομείται ο επουράνιος στόχος
Περίγραμμα που δεν περιορίζει
Απεναντίας… αποδεσμεύει…
Να τρέμεις τη στιγμή που τα σκυλάκια λυσσασμένα
απ’ τη ρίζα τους θ’ αρχίζουν να γαβγίζουν
πίνακας: Dorothea Tanning, Voltage, 1942
