ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

                                                Στον Λουις Αραγκον

Αντρε Μπρετον (αποδοση:Θ.Δ.Τυπαλδος)

"Λιγο πριν τα μεσανυχτα κατω στις αποβαθρες.
Αν καποια γυναικα σε πλησιασει σημασια μη δωσεις καμια.

Ειναι η κυανη.
Να φοβασαι δε πρεπει δε πρεπει την κυανη.
Θα ειναι ενα μεγαλο χρυσοξανθο ανθοδοχειο σ‘ ενα δεντρο.
Το καμπαναριο μιας κωμοπολης με χρωματα αναμειχτα
Θα ‘ναι για σε ξεκουρασης σημειο.
Παρε τον χρονο σου θυμησου.
Ο καστανος πιδακας εξαπολυει βολες απο φτερη στον ουρανο χαιρετιζωντας σε."

Το γραμμα επισφραγηστηκε με τις τρεις κοχες ενος ψαριου
Εγινε τωρα το περασμα δια μεσω του φωτος των προαστιων
Σαν ενα ζωο απ‘ τον θηριοδαμαστη του σημαδεμενο.

Ολα ιδια ειναι,
η ομορφη γυναικα, το θυμα,
ο μονος γνωστος στην γειτονια σα την μικρη πυραμιδα ρισεντα
αποκολλωντας μοναχα γι‘ αυτην
ενα συννεφο ιδιο με οικτου σακουλακι.

Αργοτερα η λευκη κληματαρια
Που συνηθως διατηρει το νοικοκυριο καθως και τ‘ αλλα
χαμαλικια
Παει τωρα πιο χαλαρα απο καθε αλλη φορα
Το παιδι με το θαλασσινο κοχυλι,
αυτο που υποτηθετε πως ειναι…
Μα σςς.

φωτο: Man Ray, (untitled), 1936